{listopadowy spleen}

Przyznaję, marnie mi idzie listopadowe blogowanie. Rozgrzebanych postów (aktualnie na dokończenie czekają 4, słownie: cztery) dawno już nie głaskały płynnie przeskakujące od klawisza do klawisza na klawiaturze opuszki moich palców. A aparat leży ostatnio w kącie, zakurzony prawie, zapomniany, przykryty gęsto ścielącym się kocim kłakiem tudzież pajęczyną. Bo pajęczyna brzmi mroczniej jednak. Dlatego temu wpisowi towarzyszą zdjęcia z darmowego banku zdjęć. Ale to nie moja wina, wysoki sądzie, to wszystko przez ten cholerny... 

L I S T O P A D ! 

Teoretycznie jestem w stanie wyobrazić sobie rok bez tego przeklętego, najciemniejszego i najbardziej dołującego miesiąca w roku. Październikowe słońce i feeria barw na liściach przeskakująca od razu w zaśnieżone korony drzew, płatki śniegu na rzęsach i różowe od mrozu policzki zdecydowanie bardziej do mnie przemawia. Raz w roku, na wynos, poproszę! Magia! 

Praktycznie - wolę jednak, gdy na świecie istnieją takie czarne, ciemne, brzydkie, smutne listopady, bo wtedy bardziej doceniam to, co następuje po nich. Ale jest jeszcze trzecia strona tego dziwnego medalu: po co się przejmować tym, na co nie mam wpływu? ;) Tak, powtarzam to sobie co krok, brnąc w ten mrok głębiej i głębiej. 

No ale... zostały 2 dni. Dwa listopadowe dni. I prawdopodobnie nic, poza datą, się nie zmieni. Gdy kartka z kalendarza wskaże grudzień, nadal będzie szaro, ciemno i bez śniegu. Ale jakiś taki człowiek od razu weselszy, gdy sobie pomyśli, że jednak grudzień. No grudzień to jest to! Lampeczki, światełka, Last Christmas z głośników w sklepach i już, już prawie czuć zapach choinek i pierniczków. Przetrwaliśmy! 

Ale czy na pewno jest się z czego cieszyć? Koniec kolejnego roku, roku który dla mnie był przełomowym. Przed nami wszystkie możliwe blakfrajdeje i sajbermondeje, wyprzedaże, sprzedaże i podaże. Szaleństwo zakupowe, szaleństwo świąteczne i obłęd w oczach, i zagubienie, i stres, i czy ja na pewno ze wszystkim zdążę pomieszane z jeszcze tylko umyć okna! 

A gdyby tak odpuścić. Nie dać się nabić w butelkę sklepowym metkom z naklejonymi na nich "niższymi" cenami? Nie kupować w trybie ilość, ale postawić na jakość? Poświęcić tę chwilę czasu i pomyśleć, co osobie, którą chcemy obdarować się naprawdę spodoba, co przyda, co sprawi, że się uśmiechnie? Zastanowić się, czy potrzebujemy tyle jedzenia, tyle picia, tyle ozdób? A może jednak te zeszłoroczne lampki będą świetnie pasowały również dziś? A może schowana gdzieś w czeluściach piwnicy drewniana gwiazdka posłuży kolejny rok? A na kolację świąteczną idealna będzie sukienka sprzed 8 lat, która tak naprawdę nigdy nie wyszła z mody, choć świat tak nam wmawiał? Jak myślisz? 

Uściski! k