{dzień dziecka, czyli o ulubionej książce z dzieciństwa}

Dzień Dziecka obchodzę co roku, bo sam fakt bycia dorosłym wcale nie oznacza, że przestaliśmy być dziećmi. Poza tym dlaczego miałabym z własnej woli rezygnować z przytulania, całusów i prezentów? No dobra, z prezentami to przesadziłam, ale Rodzice zawsze obdarowują mnie dobrym słowem. 

A słowa, zwłaszcza te drukowane między dwiema okładkami, bardzo lubię. :) Dlatego dziś chciałabym Ci pokazać jedną z najcenniejszych pamiątek z dzieciństwa - ulubioną książkę małej kozy. 

Na naszym >>> tęczowym regale <<< , wśród brązowych książek na górnej półce, ma swoje specjalne miejsce wydany w 1980r. "Kubuś Puchatek" Alana Aleksandra Milne'a, z przepięknymi ilustracjami Ernesta Howarda Sheparda. Muszę dodać, że i mała Kasia miała swój udział w kolorowaniu książki, co widać na niektórych z pożółkłych kartek. Całkiem możliwe, że także moja starsza Siostra dopełniła dzieła, nadając książce "numer biblioteczny" podczas jednej z naszych zabaw, w których zawsze byłam uczennicą, a Maja - nauczycielką. Zresztą, Maja spełniła swoje marzenie z dzieciństwa i dziś uczy maluchy. :) 

Wracając do książki - Krzyś, Kubuś, Prosiaczek, Kłapouchy, Tygrysek....i cała reszta oraz ich przygody to chyba najwspanialsza uczta dla dziecięcej kreatywności. To cudowne słowotwórstwo, piosenki i sam fakt, że mały chłopiec mógł zaprzyjaźnić się z zabawnymi zwierzakami, genialnie działały na moją bujną od dziecka wyobraźnię. Jednym z moich ulubionych rozdziałów jest ten, w którym Krzyś staje na czele Przyprawy do Bieguna Północnego. Zgadnij, dlaczego? ;) 

- Dzień dobry, Krzysiu! - zawołał.

- Jak się masz, Puchatku! Nie mogę wciągąć tego buta.

- To niedobrze - powiedział Puchatek. 

- Może będziesz tak dobry i podeprzesz mnie plecami, bo kiedy tak mocno ciągnę i ciągnę, przewracam się za każdym razem. 

Puchatek usiadł, wbił tylne łapki mocno w ziemię i z całych sił napierał grzbietem na plecy Krzysia, a Krzyś pchał plecami grzbiet Puchatka i wciągał swój wysoki but, aż go w końcu wciągnął. 

- No, nareszcie - odsapnął Puchatek. - A co teraz będzie?

- Wyruszamy wszyscy na Wyprawę - odparł Krzyś wstając i otrzepując się z piasku. - Dziękuję ci, Puchatku.

- Wyruszamy wszyscy na przyprawę? - spytał Puchatek z przejęciem. - Nigdy jeszcze nie byłem na żadnej przyprawie.

- Wyprawie, głupi Misiu! To się zaczyna na W. 

- Wiem, wiem - rzekł Puchatek. Ale, prawdę mówiąc, to nie wiedział. 

- Wyruszamy na odkrycie Bieguna Północnego.

- O - powiedział Puchatek. - A co to jest Biehun Północy?

- To jest coś, co się odkrywa - rzekł Krzyś wymijająco, ale sam nie był pewien, co to znaczy. 

A Ty masz jakieś szczególnie cenne pamiątki z najmłodszych lat? Może książkę, może przytulankę, kocyk? Albo wspaniałe wspomnienia? Daj mi znać, z chęcią dowiem się czegoś wiecej o Tobie. :) 

Uściski, k. 

Ps. Zostawiam jeszcze taki bonusik w postaci mojego pomocnika, Milutka. :) I życzę Ci wspaniałego (i nie aż tak upalnego) weekendu!