{Szczęśliwy jak łosoś. O Norwegii i Norwegach.}

Jeśli Norweg jest cały w skowronkach, może o sobie powiedzieć å være en glad laks, co oznacza, że jest zadowolonym łososiem. Nikt nie wie, jak to jest być łososiem, ale wiadomo, że typowy Norweg jest zadowolony z życia.

A czy ja jestem zadowolona z książki "Szczęśliwy jak łosoś. O Norwegii i Norwegach" Ani Kurek, znanej szerzej jako Norwegolożka? Generalnie tak, ale... 

No właśnie, ale. Powiem Ci szczerze, że moja przygoda z tą lekturą zaczęła się od rzucenia jej w kąt pokoju po przeczytaniu dosłownie kilku stron. Nie dlatego, że Ania napisała coś złego już w pierwszym akapicie. Dlatego, że korekta woła o (małą) pomstę do nieba! ;) 

Poznikały przecinki, pojawiło się sporo literówek i błędów językowych, na które niestety zwracam uwagę. Takie mam zboczenie zawodowe. Wielokrotnie złożone zdania same w sobie czyta się trudno (a tych jest w książce naprawdę sporo), i bez znaków pozwalających na oddech, ich czytanie staje się męką. 

I nie, nie jestem mistrzem słowa pisanego, sama też robię błędy. Tylko pisanie bloga to coś zupełnie innego, niż wydawanie książek. Od tego w wydawnictwach są ludzie zajmujący się redagowaniem i korektą tekstu, żebyśmy my, czytelnicy, spokojnie mogli czytać. 

Jak już tak wystrzeliłam z grubej rury na dzień dobry, to powiem Ci, że później jest już tylko lepiej! Gdy przyzwyczaiłam się do stylu i zaczęłam ignorować brakujące znaki przestankowe czy literówki, w końcu znalazłam się w Norwegii. Poczułam pasję i świetne poczucie humoru autorki, a każdy kolejny rozdział przypominał mi nasze wizyty w tym pięknym kraju. 

Opisany przez Anię Kurek norweski sen, mrożona pizza Grandiosa, sportowe buty do garnituru czy eleganckiej sukienki, skrzaty, huldry i inne trolle oraz wszechobecne i nieprzetłumaczalne kos spowodowały, że zapragnęłam znów tam być. 

Nagle przed oczami stanęły mi obrazy z kawiarni w Ålesund, parku Vigelanda w Oslo czy bergeńskiego Festplassen. Ubrani w stonowane kolory ludzie w sportowych butach, niezależnie od stopnia elegancji stroju, uśmiechnięci i spokojni. Ich serdeczność i chęć niesienia pomocy z jednoczesnym zachowaniem dystansu. Miasta, w których zawsze jest pod albo z górki. Piękne witryny sklepowe w niczym nie przypominające polskiego "zastaw się, a postaw się" ze wszystkim na wierzchu. 

A później: udekorowana kolorowymi drewnianymi domkami prowincja, zbocza gór kończące się głęboko pod wodą i ta niesamowita więź ludzi z naturą, polegająca na ochronie, ale także zrównoważonym korzystaniu z jej darów. Lęk przed porównaniami z innymi narodami skandynawskimi, a jednocześnie ogromna duma z bycia obywatelem Norwegii...

Jeśli miałabym Ci odpowiedzieć na pytanie, czy warto przeczytać tę książkę - zdecydowanie tak. Warto zignorować początkowe drobne niedogodności, bo gdy zanurzysz się w treść, poznasz Norwegów od podszewki. Będziesz się wzruszać, poczujesz ciekwość i posmak słodkiego sera na końcu języka. Możliwe też, że nagle usłyszysz swój własny chichot. Ja swój usłyszałam wiele razy. ;) Zwłaszcza, gdy przeczytałam o tym, do czego lepiej się w Norwegii nie przyznawać oraz co jest najlepszym prezentem na każdą okazję... ale ciiii. Nic nie zdradzę, przekonaj się sam/sama. 

Weź kocyk, coś do picia, idź do parku, nad jezioro czy rzekę i poczytaj. Prawdopodobnie poczujesz wtedy na własnej skórze, jak to jest być szczęśliwym jak łosoś. 

k

Za możliwość przedpremierowego przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Poznańskiemu. 

Ps. Anię, autorkę "Szczęśliwego jak łosoś", będzie można spotkać podczas I edycji Nordic Talking w Gdańsku, na którą serdecznie zapraszam! Więcej informacji znajdziesz  w >>> wydarzeniu na facebooku <<<  oraz na oficjalnej stronie imprezy >>> Nordic Talking .<<< Widzimy się?