{o skandynawskiej komodzie na kółkach}

Mam jedną ważną zasadę. No dobra, mam więcej, niż jedną, ale ta konkretna warta jest wspomnienia. Otóż: jeden za jeden. Jeden stary mebel za jeden nowy (chociaż najczęściej też całkiem stary). Chciałabym bardzo napisać, że kto jak kto, ale ja to zasad nie łamię, nie naginam, no ale rozejrzałam się po naszym mieszkaniu i wiesz, jak to jest... 

Jednak tym razem mogę być z siebie dumna. Przytargany ze strychu stolik, który można zobaczyć  >>> w tym poście <<< wrócił tam, skąd przybył. A że natura nie znosi próżni - na jego miejsce, nucąc jestem sama, taki los, niekochana, taki los, wskoczyła Chylińska. Tfu! ONA!

Ujrzałam ją pierwszy raz na fan page'u pewnego sklepu internetowego ze starociami. Było grubo po 12 w nocy, a ja wypiłam wtedy drinka (lub dwa, ale kto by to liczył?). No i tak od spojrzenia do spojrzenia, od lajka do lajka, od kliknięcia do kliknięcia... Kojarzycie reklamę lampki z IKEA, która smutna i samotna stoi w strugach deszczu przy ulicy? I widzom robi się jej tak strasznie żal...? Tak, przytrafiło mi się dokładnie to samo! Bo ona tak patrzyła tym ośmiorgiem oczu na mnie. I tak prężyła te chudziutkie nóżki, i kręciła kółeczkami, aż zakręciło mi się w głowie! Wysoki Sądzie, nie mogłam postąpić inaczej, musiałam ją przygarnąć. Natentychmiast! I nie było obok nikogo (prócz kotów i śpiącego Małża), kto by powiedział: uspokój się, to tylko kawałek płyty wiórowej z uchwytami i kółkami! 

W ten oto podstępny sposób skandynawski design pod kolejną postacią wkradł się do naszego mieszkania. Ale co ja Ci będę opowiadać, popatrz! (Wprawne oko dojrzy też wyrwane ze ścian listwy przypodłogowe... tak, tak, zmiany! Ale o tym innym razem!)

Co sądzisz o moim kompulsywnym zakupie? Przyzam szczerze, że jestem zakochana, więc nie jestem obiektywna. Zastanawiam się jedynie nad zmianą koloru tej komódki, bo nie do końca mi pasuje. Może mi coś podpowiesz? 

k