{k o s e l i g - tak się mieszka w Norwegii}

Gdy miałam 8 lat przeprowadziliśmy się z rodzicami do trzypokojowego mieszkania w bloku z wielkiej płyty. I był to szczyt marzeń po latach spędzonych w kawalerce (w której zresztą aktualnie mieszkamy z Małżem). Pierwsze piętro, balkon, piękny widok z okna, plac zabaw z prawdziwego zdarzenia i... klucz chowany pod wycieraczką. Tak, w Polsce! Dziś nie do pomyślenia. Ale do pomyślenia w oddalonej o nieco ponad godzinę lotu Norwegii. 

Takim kluczem (schowanym co prawda nie pod wycieraczką, ale pod poduszką na krześle przed wejściem) przywitała nas Anne-Mari, właścicielka domu, w którym mieszkaliśmy podczas urlopu w Ålesund. A później, później było jeszcze bardziej zaskakująco. ;) 

Okazało się bowiem, że najważniejsze są: wygoda, przytulność i światło. To ostatnie "odkryliśmy" już wcześniej podczas naszych podróży. Wygląda na to, że pierwszą zasadą urządzania niemal wszystkich norweskich domów jest... lampa w oknie. Każdym. I w ogóle dużo lamp. Lampek choinkowych, cotton ballsów, żarówek zwisających na wcale nie smętnych kablach. Bardzo mało jest typowych, sufitowych żyrandoli, za to lamp stojących - całe mnóstwo. Być może wynika to z tego, że znalezienie całkiem prostego (bez skosów) sufitu w domkach ze spadzistymi dachami graniczy z cudem? ;) I jeszcze świeczki. Bez świeczek nie ma zabawy. Zważywszy na długie zimowe wieczory, jest to całkowicie zrozumiałe. A przy okazji to światło sprawia, że dom jest k o s e l i g. 

Koselig (podobnie jak duńskie hyggelig) to nie do końca dające się przetłumaczyć słowo, określające specyficzny klimat, przyjemność, coś dobrego i przytulnego. Koselig może być wnętrze, ale też ludzie czy wydarzenia. Norwegowie całkiem naturalnie potrafią określić, co takie jest, a co zdecydowanie nie. To takie wewnętrze ciepło, lato, które mieszkańcy Północy kreują wokół siebie ciesząc się każdym dniem, bez względu na pogodę, dbając o to, by w domu było przytulnie i zachęcająco. Wszystko po to, aby czuć się dobrze i miło, nie bacząc na to, że za oknem ulewa, grad, ciemna i długa noc czy śnieżyca. W lipcu. ;) Swoją drogą koselig jest także słowem, które dla niezbyt wylewnych i nie okazujących uczuć Norwegów, stało się sposobem na wyrażenie jednocześnie zadowolenia, przyjaźni, miłości, zaufania, szczęścia. Jakie to praktyczne, prawda?! :) 

Idąc tym tropem, muszę przyznać, że przytulność norweskiego domu Anne-Mari aż tak bardzo nas nie zaskoczyła (dla mnie Skandynawia to nie jest moda na kilka sezonów, to naprawdę moja pasja od wielu, wielu lat), ale ogromnie się cieszę, że tym razem było mi dane zamieszkać w domu zwykłego obywatela Norwegii. Hostele i hotele owszem, pokazują praktyczne i nowoczesne podejście do urządzania wnętrz, stawiają na design i wygodę, ale nigdzie, jak w domu tubylców, nie doświadczysz życia w danym kraju takim, jakie naprawdę jest. A jeśli jeszcze trafisz na kogoś, kto z chęcią opowie Ci o tym, jak wygląda życie na co dzień, to koniecznie posłuchaj! 

Domek Anne-Mari to właściwie jeden z szeregowo połączonych ze sobą niedużych domków, zbudowanych na skale. Powierzchnia przypomina standardowe, trzypokojowe mieszkanie w polskim bloku. O ile przyjemniej mieszka się jednak w takim domku, gdzie przestrzeń wewnątrz i na zewnątrz współgra z naturą. Gdy z kuchni możesz wejść do ogrodu za domem, a z tarasu w salonie roztacza się widok na całe miasto i fiordy...

Na dole łazienka i sypialnia, wyżej kuchnia z jadalnią i pokój gościnny, a na samej górze obszerny salon z tarasem. Tylko tyle i aż tyle. My zajęliśmy sypialnię na samym dole, w pokoju gościnnym najpierw rezydowała dziennikarka z Korei Południowej, a później podróżniczka z Australii. Pozostała część domu była wspólna. Anne-Mari mieszkała w tym czasie trochę u swojego partnera, a trochę w schowanym w piwnicy dodatkowym pokoju. Dlatego mieliśmy okazję zarówno wypić razem poranną kawę (ja raczej wodę) w kuchni, jak i miło spędzić czas na rozmowach, i wpatrywaniu się w magiczne widoki za oknem w salonie (głównie wieczorami).

To, co mnie urzekło, to - oprócz światła, widoku za oknem, o którym napiszę przy innej okazji i natury dookoła - mieszanka stylów. Obok całkiem prostej i dość wiekowej kuchennej zabudowy, pojawiały się naczynia Eva Solo i inne nowoczesne sprzęty oraz przybory. Obok ręcznie wyplatanych dywanów i struganej ławeczki - design z lat 60. Spójrzcie na krzesła, na fotel, na komodę i barek. Do tego bardzo dużo roślin, małych sadzonek i warzyw w doniczkach, o które Anne-Mari bardzo dba i pielęgnuje. Ciepłe i piękne koce, skóry owcze i kominek także sprawiają, że całe wnętrze jest k o s e l i g. Zresztą, co ja Wam będę pisać... popatrzcie. I dajcie znać, co sądzicie. Jestem bardzo ciekawa, czy jesteście zaskoczeni kolorami (nie od dziś wiadomo, że biel to domena głównie Szwedów i Duńczyków, ale zdarza się i w Norwegii), może coś przykuło Waszą uwagę? :) 

Acha, wybaczcie mi jakość zdjęć, ponieważ część z nich została zrobiona telefonem... jakoś tak na ostatnią chwilę pomyślałam o tym, by chociaż kilka kadrów z tego intrygującego domu zachować. Uważam, że dobrze się stało, że zdjęcia powstały w pochmurny, deszczowy dzień (jeden jedyny podczas urlopu!). To pomaga wyobrazić sobie, jak wnętrze wygląda przy niekorzystnej aurze. Zdjęć w słoneczne dni nie robiłam, bo - jak jakby nie patrzeć - głównie skupiałam się wtedy na chodzeniu po mieście i okolicach. A dopiero późnym wieczorem, gdy padnięci i szczęśliwi wracaliśmy, czułam się k o s e l i g w tym miejscu. Jak w domu. 

Czwarty od lewej domek był naszym domem podczas pobytu w Ålesund. 

 Jak zobaczycie na zdjęciach, światełka typu lampki choinkowe, cotton balls etc. 

świeciły się non stop. W dzień i w nocy. W Norwegii, a zwłaszcza w jej północnych częściach, światło w domach nie gaśnie prawie nigdy. 

 Jeden z najpiękniejszych widoków z okna, jakich miałam okazję doświadczyć. 

Dorównują mu tylko "wchodzące" do sypialni Alpy, które podziwialiśmy codziennie, 

gdy mieszkaliśmy nad Jeziorem Bodeńskim. Ale na fb i instagramie na pewno znajdziecie 

zdjęcie wschodu słońca nad Ålesund. Magia. :) 

Rzeczone krzesło (fragment), na którym zawsze czekał klucz. Nie, żeby drzwi były zamknięte... może ze dwa razy zdarzyło nam się je otwierać kluczem. ;) 

I jak się Wam podoba?
Pięknego wieczoru i nowego tygodnia! :)
k