{stołek do łazienki - DIY}

O drewnianym, prostym stołku mówiłam mojemu Małżowi już na etapie remontu naszego mieszkania, prawie 3 lata temu. Przeglądałam zdjęcia z inspirującymi wnętrzami skandynawskich łazienek i wiedziałam, że w naszej łazience taki stołek też musi się znaleźć. Ale zależało mi na tym, abyśmy wykonali go sami. 

Oprócz pięknych nierówności, charakterystycznych niedociągnięć i uroczej, ale dalekiej od ideału konstrukcji, dostajemy w pakiecie spędzony razem, twórczy i bezcenny czas. Nieważne, ile razy podczas budowy przez głowy przemknęła myśl: "chrzanić to!". ;)

"Chrzaniliśmy" więc po cichu, chociaż i mała kłótnia, i przyjemne godzenie wpisały się już na zawsze w ten projekt. ;) Cudownie jest móc powiedzieć po trzech latach od urodzin pomysłu,

że był dobry, bo został - nareszcie - wykonany!

Stołek czeka jeszcze ostatni etap - ponowne olejowanie, ale zanim to nastąpi, muszą minąć 24 godziny. Ponieważ jego miejscem docelowym jest prysznic - muszę go naprawdę dobrze zabezpieczyć przed wilgocią. Z pewnością pokażę go Wam jeszcze raz, gdy już, odpowiednio przygotowany, trafi na swoje miejsce w łazience. :) 

A teraz trochę technikaliów:

nasz stołek składa się z sosnowych kantówek o wymiarach 40x40 (siedzisko) i 30x30 mm (nogi itp.).

Do złożenia go w całość użyliśmy zarówno gwoździ, jak i kleju do drewna. Gwoździe też wybraliśmy takie, które wyglądały na stare. Aby uzyskać efekt nadgryzionego zębem czasu drewna wyszczotkowałam kantówki drucianą szczotką oraz porysowałam ostrym kamieniem. Dodatkowo, już na etapie zakupu, wybrałam kantówki z sękami i nierównościami. Były tańsze i idealnie wpisały się w nasz projekt "starego, rustykalnego stołka". 

Aby stołek nabrał charakteru najpierw pomalowałam go bejcą w kolorze dębu, następnie pokryłam białym woskiem do drewna. Po 24h przetarłam stołek papierem ściernym, pomalowałam bejcą raz jeszcze i poczekałam, aż wyschnie (do następnego dnia).

Olejowanie to czysta, chociaż brudna ;), przyjemność. Nakładałam grubą warstwę oleju do drewna (używam tego ze szwedzkiej sieciówki, bo jest bezbarwny) szmatką z mikrofibry. Gdy olej wsiąknie, wytrę jego nadmiar i powtórzę czynność. 

Nie mogę się już doczekać, aż postawię stołek w łazience, ustawię na nim nasze "przybory" prysznicowe i będę się uśmiechać sama do siebie na wspomnienie "chrzanienia", które odbywało się w głowie, gdy coś nie szło po naszej myśli. To kolejny projekt, który leżakował długo, ale warto było poczekać... 

Uściski!

k

Ps. dziękuję Oli M. za to, że jej łazienkowy post zainspirował mnie niejako do urzeczywistnienia planu, który dojrzewał we mnie przez...no cóż... lata. ;) Cmok!