{jak smakuje wrzesień?}

Wrzesień wywołuje we mnie jakąś taką przyjemną melancholię. Przyjemną, bo we wrześniu łapię się na tym, że z tęsknotą wspominam czasy szkolne, ale i oddycham z ulgą, że nie muszę ubrana na galowo stawić się na rozpoczęciu roku. Bo sezon dyniowy w pełni, a upał zelżał (chociaż dziś pogoda temu zaprzecza zupełnie) i zaraz po pięknej, i lubianej przeze mnie bardzo jesieni, nadejdzie upragniona zima. 

Ale póki co, cieszę się sezonem na moje ukochane dynie: kroję i mrożę. Jak już pisałam, nie robię przetworów na zimę, ale zapas dyni musi być! W końcu zupa dyniowa, ciasto czy zapiekanka z powietrza się nie zrobią. Zwłaszcza w styczniu. ;) I bardzo lubię ten mój kuchenny rytuał, bo choć przez chwilę mogę się poczuć jak prawdziwa Koza, tfu, Kura Domowa. Marzenie!

Korzystam więc z dobrodziejstw wrześniowego targu i obwieszona torbami z dyniami, pomidorami malinowymi i papryką, turlam się po mieście z uśmiechem myszy, która dobrała się do najbardziej cuchnącego kawałka sera. A dookoła kwiat polskiej młodzieży zmierza w białych koszulach i... eee zaraz, zaraz, cofnęłam się w czasie zdecydowanie za daleko. Tak daleko, że ja sama jeszcze nie byłam w planach, a co dopiero na rynku. ;) To wina Jeżycjady! 

No, to życzę Wam wspaniałego września, smacznego, pełnego aromatów, kolorów i słońca! Nasz wrzesień co roku smakuje jak zupa dyniowa i chutney swojskie pomidory z cebulką. A dziś dodatkowo zapiekanką z dyni makaronowej!

A teraz przyznać się, kto odetchnął z ulgą, że nie musi dziś wracać do szkoły? No kto? 

Uściski!

k