{Perła}

Miesiąc temu dostałam maila o treści: Moja żona kończy w lipcu 40 lat. Kupiłem jej już samochód, ale fajnie by było, gdyby w schowku znalazła jeszcze piękną biżuterię. Zatkało mnie. Poważnie. ;) 

 O moim rękodziele pisałam Wam już w tym poście w kwietniu, obiecując, że raz na jakiś czas pokażę, co w trawie piszczy. Mam nadzieję, że moi "starzy" Czytelnicy, którzy byli ze mną przez wiele lat w Śliwkowych Trzewikach (tych pierwszych i tych ostatnich), będą usatysfakcjonowani. :)

Perły nie są prostym materiałem. Pełne są ukrytych znaczeń, archetypów, przesądów. Noszone na ślubie - zwiastują rzekomo rychłe nieszczęścia. Noszone w postaci sznurów - kojarzą się ze statecznymi paniami, mocno już nadgryzionymi zębem czasu, trzymającymi filiżankę z małym palcem wycelowanym w przeciwnika. Wiecie, co mam na myśli, prawda? 

Co jakiś czas podejmuję więc wyzwanie i staram się odczarować ten zły urok. Nadać perłom bardziej nowoczesny, chociaż nadal romantyczny charakter. Zachować to, co w nich najpiękniejsze, a jednocześnie sprawić, by wyglądały świeżo i... no właśnie. Nie tyle modnie, ile po prostu ponadczasowo.

Żywię szczerą nadzieję, że mi się to udaje. Że perły w wydaniu nurrgulowym mają to mistyczne COŚ. Że nie są oklepane, nie przynoszą pecha, nie wywołują łez. No chyba, że mowa o łzach szczęścia. Wtedy się zgadzam. ;)

W odpowiedzi na maila, wyplotłam taki oto komplet. Naszyjnik na bazie koła i nawiązujące do tego kształtu kolczyki. Życie zatacza krąg. Okrągłe urodziny. Perłowa rocznica też się może zdarzyć. :) 

Lubicie perły? Ciekawa jestem też, co powiecie na temat mojego kompletu - będzie pasował do auta, czy nie? ;) Niebawem się dowiem, co sądzi o nim Obdarowana. Autor maila był zachwycony. 

Uściski!

k