{napój alchemika}

Nie jestem kawoszem. Przyznaję się bez bicia, chociaż to chyba grzech, zwłaszcza w poniedziałkowy poranek! ;) Nie lubię smaku kawy i nie pijam jej. Nie przeszkadza mi to jednak w delektowaniu się zapachem 100% arabiki, czy braniu udziału w weekendowym, porannym rytuale mielenia i parzenia czarnego napoju bogów.

 R. uwielbia kawę i wszystko, co z nią związane do tego stopnia, że czyta, szuka nowych informacji, sposobów parzenia i innych kawowych tricków. Nie mogłam więc nie podarować Mu tego pięknego albumu o kawie. A z przywiezionego z Wilna Chemexa (uprzedzając pytania: gdyby nie był tańszy niż w Polsce, nie wiozłabym go 500km ;)) cieszyłam się jak dziecko! Mimo, że nie pijam kawy! ;) 

Ogromne wrażenie wywarła na mnie "machina" do parzenia kawy na zimno, którą mieliśmy okazję właśnie w jednej z wileńskich kawiarni podziwiać. Przepiękna szklana klepsydra, fiolki, rurki... Alchemia. Po prostu. 

A tak przygotowany napój pije się z kostką lodu, przechowuje w lodówce nawet 2 tygodnie. Podobno taka kawa jest pozbawiona goryczy (próbowałam, ale nie potrafię tego ocenić; R. mówi, że to prawda i ja Mu wierzę).

Do domu nieco tej kawowej alchemii przemyca to niepozorne, szklane naczynie. Chemex. Naprawdę do niedawna nie wiedziałam, czym się ludzie zachwycają. Poza wyglądem, jasna rzecz. A jednak proces parzenia w nim kawy, dobieranie odpowiednich ziaren, mielenie ich na taką, a nie inną grubość, zalewanie wodą o określonej temperaturze... wszystko to ma wpływ na efekt końcowy. Już rozumiem.

Na takie powolne poranki, pełne zachwytu, pozwalamy sobie jednak tylko w weekendy, gdy jest czas na delektowanie się i kawą, i śniadaniem we dwoje. 

Wracając do albumu: oprócz pięknych zdjęć skupia w sobie mnóstwo naprawdę przydatnych informacji. Od opisu samej kawy, jej uprawy, historii i tradycji jej picia, przez parzenie i potrzebne do tego urządzenia, na przewodniku po krajach słynących z uprawy tej rośliny kończąc. To takie fajnie wydane kompendium podstawowej wiedzy o kawie. Jutowa okładka, przypominająca worki do przechowywania ziaren kawy, jest wisienką na torcie. :)

Ponieważ w sobotę R. zupełnie przegapił swoje własne urodziny, z okazji których dostał ode mnie m.in. wspomniany wyżej album, nadrobiliśmy ten stracony czas dzień później. Lubię te chwile, gdy nie musimy się spieszyć.  I lubię patrzeć, jak R. poczyna sobie w kuchni. 

Tak się zastanawiam, czy jest tu ktoś, kto jak ja nie bardzo lubi smak kawy, ale rozkoszuje się zapachem i procesem parzenia? Kto nie pija, ale lubi uczestniczyć w tym porannym rytuale? Dajcie znać! :) 

Pięknego poniedziałku i udanego całego tygodnia Wam życzę!

k