{Juodoji gulbė, czyli Wilno i okolice cz.II}

Wracam dziś myślami do Wilna i jego okolic, które niedawno odwiedziliśmy. Minęło kilka tygodni, a czuję, jakby cała wieczność prześlizgnęła mi się między palcami.  Dziś zabieram Was do uroczego parku Belmont w Wilnie oraz do Trok. Ale najpierw... poznajcie juodoji gulbė. Czarne łabędzie. 

Czarne łabędzie są przepiękne i wydają tak niesamowite dźwięki, że właściwie większość czasu
poświęconego na Belmont, spędziłam przy niewielkim stawie, gdzie pływała ta młoda parka.
Postaram się opublikować na kozim profilu facebookowym film, na którym słychać te cudowne "klaksony". :)

Park, a właściwie centrum rozrywki i wypoczynku w wileńskiej dzielnicy Belmont, powstał w miejscu, gdzie w 1536 roku król Zygmunt August nakazał budowę młyna wodnego na rzece Wilejce. 

Cały park zajmuje powierzchnię około dwóch hektarów. Na jego terenie, oprócz pięknych, leśnych ścieżek spacerowych wzdłuż rzeki, znajduje się 7 mostów, jedno z największych w Europie kół wodnych, wodospady, amfiteatr, kilka restauracji, place wypoczynkowe, plac zabaw dla dzieci, park linowy... 

Troki... czyli miejsce, które każdy szanujący się (lub nie) turysta, przybywający w okolice Wilna, 

zobaczyć powinien. Hmm... może wynika to z tego, że gotyckich zamków mamy na Warmii i Mazurach pod dostatkiem, a może z tego, że nie jestem fanką wielkich, turystycznych skupisk, ale sama budowla nie zrobiła na mnie wrażenia. Tym bardziej, że prawie 80% to rekonstrukcja z XX wieku. I to, niestety, doskonale widać. 

Co innego okoliczności przyrody - piękne jezioro Galwe, na którym znajduje się w sumie 21 wysp - wspaniały widok. Podobnie, jak drewniane budownictwo w miasteczku leżącym na półwyspie otoczonym 4 jeziorami. Zdjęcia (niestety nie moje) domów karaimskich w Trokach możecie zobaczyć tutaj. 

Zamek, którego budowę w 1375 roku rozpoczął wielki książę litewski Kiejstut Giedyminowicz, 

wielokrotnie był atakowany przez Krzyżaków, a w późniejszych czasach również Moskali, co w ostateczności doprowadziło do jego ruiny. O burzliwej historii trockiego zamku, a także zasługach Polaków przy jego odbudowie i restaurowaniu, w internecie można poczytać naprawdę wiele. 

Ponieważ nasza wyprawa trwała w sumie 3 dni, z czego jeden cały spędziliśmy w drodze, czasu na dokładne zwiedzanie było naprawdę niewiele. A chcieliśmy zobaczyć jak najwięcej. No i przyjechaliśmy z zupełnie inną misją...

O tej misji opowiem następnym razem, gdy zabiorę Was do Vievis. k