{historia pewnej skrzyni}

 Jeśli miałabym wymienić to, czego najbardziej mi brakuje po powrocie z Niemiec, to na jednej z najwyższych pozycji znalazłyby się typowe targi staroci, zwane Flohmarkt. Odbywają się one w większych i mniejszych miastach przynajmniej raz w miesiącu. Moim ulubionym, z okolic w których mieszkaliśmy, był targ w Konstanz.
Stamtąd też przywieźliśmy naszą tajemniczą skrzynię...

 Wiecie jak to jest, na takich targach ludzie sprzedają właściwie wszystko. Od pamiątek rodzinnych i antyków,
po naprawdę kiepskiej jakości ubrania czy płyty CD. Masz zalegające w piwnicy graty - sprzedaj je
na Flohmarkcie. Nie ma lepszego i tańszego sposobu na pozbycie się ich z domu. ;)
Czasami jednak, wśród kiczu i klamotów, w oko wpadnie COŚ.
Właściwie, to już wracaliśmy do samochodu, gdy przy samym wyjściu, tuż przy płocie, zobaczyłam JĄ.
Urzekła mnie swoim prostym kształtem, pięknym kolorem i nadgryzionym zębem czasu drewnem.

Babuleńka, która wśród innych skarbów, sprzedawała też tą skrzynię, powiedziała, że przyjechał 

w niej do Niemiec, wraz z jej babcią, cały dobytek. Czy to prawda? Nie wiem. Wiem, że skrzynia naprawdę jest stara i nie targowałam się długo. 20 euro to rozsądna cena za kawałek historii.

Ledwo zmieściła się do całkiem sporego bagażnika naszego ówczesnego auta, ale uparłam się 

i musiała z nami wrócić. Później, gdy zadecydowaliśmy o powrocie do Polski, nie wyobrażałam sobie nawet, 

że mogłabym ją zostawić. I tak, podobnie jak bieliźniarka z przedpokoju, przyjechała z nami. 

Nie miałam sumienia nic z nią robić, odnawiać, malować... jest taka, jaka była. 

Jedyne, co zrobiliśmy, to dokręciliśmy kółka, żeby łatwiej było ją przesuwać. 

Spękania, stare naklejki pocztowe, przebarwienia, napisy... nadają charakter, są wspomnieniem dawnych czasów 

i nieznanej historii. Czasami, gdy chowam lub wyciągam ze skrzyni jakieś drobiazgi, zastanawiam się, 

skąd tak naprawdę przybyła, czemu i komu służyła. Nie dowiem się nigdy. Dlatego mogę snuć swoje scenariusze. 

Skrzynia pełni u nas rolę nie tylko stolika kawowego i miejsca do przechowywania drobiazgów, ale jest także strategicznym dla kotów miejscem do wylegiwania się i obserwacji domowników. ;) 

Dlatego najczęściej stoi bez cynowych domków i innych ozdób, całkiem pusta. Wszystko, co kiedykolwiek próbowałam na niej postawić, prędzej czy później lądowało z hukiem na podłodze, przy małej pomocy Mila i Mimi. ;) 

Uwierzcie mi, trzaski lub dźwięki tłuczonego szkła to ostatnie, co chcecie usłyszeć o 3 nad ranem... 

A może to nie koty, tylko duchy przeszłości, zamknięte w starej skrzyni? Kto wie? :)

Uściski!

k